Η 97η απονομή των βραβείων Όσκαρ δεν ήταν μια ακόμα τυπική τελετή, αλλά μια βραδιά που επανέγραψε τους κανόνες του Χόλιγουντ. Στο επίκεντρο της ανατροπής, το “Anora” του Σον Μπέικερ, ένα ατόφιο δημιούργημα του ανεξάρτητου κινηματογράφου, που με την εκρηκτική του παρουσία και τις αιφνιδιαστικές νίκες του, χάραξε τη δική του πορεία στην ιστορία των βραβείων.
Το φιλμ, το οποίο ήδη είχε προκαλέσει αίσθηση με την τολμηρή και συναισθηματικά φορτισμένη αφήγησή του, κατόρθωσε το αδιανόητο: πέντε Όσκαρ, ανάμεσά τους αυτά της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και α’ γυναικείου ρόλου. Η τεράστια επιτυχία του ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη και καθήλωσε το κοινό με τις απροσδόκητες ανατροπές που σημάδεψαν τη βραδιά. Το πρώτο σοκ ήρθε στην κατηγορία του μοντάζ, όπου η ταινία κατάφερε να επικρατήσει απέναντι σε φαβορί με τεχνικά προηγμένες παραγωγές. Και ακολούθησε η καταιγιστική στιγμή που ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά: η Μάικι Μάντισον ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, αφήνοντας εκτός νικητών την πανίσχυρη υποψηφιότητα της Ντέμι Μουρ για το “The Substance: Το Ελιξίριο της Νιότης”.
Συγκλονιστικές στιγμές, όμως, δεν έλειψαν ούτε από την κατηγορία του α’ ανδρικού ρόλου. Ενώ το κοινό και οι ειδικοί θεωρούσαν ότι η νίκη είχε σχεδόν εξασφαλιστεί για τον Τίμοθι Σαλαμέ, έπειτα από τον θρίαμβό του στα SAG Awards με την ερμηνεία του στο “A Complete Unknown”, η Ακαδημία έκανε τη δική της επιλογή, δίνοντας το βραβείο στον Έιντριεν Μπρόντι για το “The Brutalist”. Με αυτόν τον τρόπο, ο Μπρόντι έγινε κάτοχος δύο Όσκαρ, και μάλιστα για ρόλους που συνδέονται με το τραυματικό ιστορικό γεγονός του Ολοκαυτώματος. Η ομιλία του, γεμάτη συγκίνηση και εκτεταμένες ευχαριστίες, κράτησε όσο σχεδόν και η ταινία του, χαρίζοντας μια ακόμα αξέχαστη στιγμή στην τελετή.
Αλλά η βραδιά είχε και ιστορικές πρωτιές. Το “Είμαι Ακόμη Εδώ” του Βάλτερ Σάλες έγινε η πρώτη βραζιλιάνικη παραγωγή που κατέκτησε το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας, αποδεικνύοντας ότι το παγκόσμιο σινεμά έχει δυναμική παρουσία. Παράλληλα, το “Flow – Η Γάτα που δε Φοβόταν το Νερό” από τη Λετονία σημείωσε τη δική του νίκη ως η καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων, ξεπερνώντας ανταγωνιστές όπως το “Ατίθασο Ρομπότ” που εκπροσωπούσε τα μεγάλα στούντιο.
Το μιούζικαλ “Emilia Pérez”, που συζητήθηκε έντονα τους τελευταίους μήνες, απέφυγε τα “άδικα μαχαιρώματα” και κέρδισε δύο σημαντικά βραβεία: β’ γυναικείου ρόλου και πρωτότυπου τραγουδιού. Την ίδια στιγμή, η κινηματογραφική εμπειρία του “The Brutalist” τιμήθηκε με Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής και διεύθυνσης φωτογραφίας, ενισχύοντας τη θέση του στις μεγάλες φετινές επιτυχίες.
Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι χαμένοι της βραδιάς. Το “The Substance” περιορίστηκε σε μία μόλις νίκη για το μακιγιάζ, ενώ το πολυαναμενόμενο “Κονκλάβιο” διακρίθηκε μόνο στη διασκευή σεναρίου. Η μεγαλύτερη απογοήτευση όμως ήρθε για το “A Complete Unknown” και το “Nickel Boys”, που έφυγαν χωρίς κανένα βραβείο.
Η πιο συγκλονιστική στιγμή της βραδιάς ήρθε όταν το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στο “Καμία Άλλη Γη”. Η σκηνοθετική ομάδα αξιοποίησε το βήμα της απονομής για να μιλήσει ανοιχτά για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, προκαλώντας συγκίνηση, αλλά και έντονες αντιδράσεις.
Η φετινή τελετή έγραψε ιστορία με τολμηρές επιλογές και έδωσε φωνή σε δημιουργούς εκτός του mainstream Χόλιγουντ. Το ανεξάρτητο σινεμά βγήκε πιο δυνατό από ποτέ, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα: το ταλέντο και η ποιότητα μπορούν να θριαμβεύσουν απέναντι σε κάθε εμπόδιο.
